เงียบสงบ บริสุทธิ์ และใกล้กับโลกชายฝั่งธรรมชาติเท่าที่คุณจะทำได้ Sandhamn เป็นหนึ่งในเกาะที่ไกลที่สุดในหมู่เกาะสตอกโฮล์มและเป็นท่าเรือเดินเรือที่มีชื่อเสียงของสวีเดน เดินข้ามทะเลจาก Sandhamn และคุณออกจากหมู่เกาะ โดยมีฟินแลนด์เป็นท่าเรือหลักถัดไป
ทิวทัศน์พระอาทิตย์ตกเหนือท้องทะเลจากบ้านพักฤดูร้อนแบบดั้งเดิมของสวีเดนบนเกาะแห่งหนึ่ง
บ้านของ Ebba สร้างขึ้นโดยพ่อแม่ของเธอในปี 1897 บนเกาะ Sandhamn ในหมู่เกาะสตอกโฮล์ม บ้านสไตล์ Jugend สุดโรแมนติกนี้เป็นแบบฉบับของยุคนั้น ซึ่งเป็นช่วงเปลี่ยนศตวรรษที่ผ่านมา และเป็นบ้านเพียงหลังเดียวบนเกาะที่มีการทาสีดั้งเดิมในสีดั้งเดิม ซึ่งเป็นเหตุผลที่ Ebba กำหนดว่าไม่ควรเปลี่ยนภายนอก . “เฉลียงซึ่งหันหน้าไปทางทิศเหนือสู่ทะเล เป็นเพียงส่วนเดียวของบ้านที่เคยต้องมีการซ่อมแซม” Ebba กล่าว ‘พ่อของฉันจัดการมันในปี 1945 โดยเปลี่ยนไม้บางส่วน เขาไม่ได้ทำงานแบบมืออาชีพจริงๆ มันค่อนข้างเรียบง่าย แต่ก็ใช้งานได้ดี’
เงื่อนงำอยู่ในชื่อ: ‘sandhamn’ หมายถึงท่าเรือทราย หมู่บ้านเล็กๆ บนเกาะที่ดูเรียบง่ายและสวยงามแห่งนี้มีร้านขายของชำ ร้านอาหาร และโรงแรมยอดนิยม และมีผู้อยู่อาศัยเพียง 150 คน หลายคนเลือกที่จะเพลิดเพลินกับความเงียบสงบของเกาะตลอดทั้งปี พวกเขาเป็นคนบึกบึนและเดินเรือที่ดูแลตัวเองบนเกาะแห่งนี้ซึ่งแทบไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกในฤดูหนาว
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ Ebba von Rosen ใช้เวลาทั้งปีที่นี่ เธอเกิดที่นี่และตอนนี้อายุเจ็ดสิบแล้ว และรักสภาพแวดล้อมที่น่าทึ่งเหล่านี้ เธอเป็นกะลาสีเรือโดยธรรมชาติ มาและไปโดยเรือเหมือนชาวเกาะทุกคน อย่างไรก็ตาม ในทุกวันนี้ เมื่อฤดูหนาวใกล้เข้ามา เธอก็กลับมายังแผ่นดินใหญ่ ชีวิตเริ่มยากขึ้นสำหรับเธอในช่วงเดือนที่อากาศหนาวเย็นและมืดมนยิ่งขึ้น โดยไม่อนุญาตให้มีรถยนต์มาช่วยเธอไปไหนมาไหน
คุณสมบัติดั้งเดิม
เช่นเดียวกับภายนอกของบ้านและสีเพ้นท์เหมือนกับตอนที่สร้างเสร็จ เครื่องเรือนและการตกแต่งภายในก็ย้อนไปถึงยุคอดีต โดยมีชิ้นส่วนที่เก่ากว่าตัวบ้านหลายชิ้น ‘เฟอร์นิเจอร์ อุปกรณ์เสริมและสิ่งทอล้วนเป็นของดั้งเดิม’ Ebba กล่าว ‘ส่วนใหญ่เป็นของพ่อแม่ของฉันและบางอย่างก็เป็นของปู่ย่าตายายและปู่ย่าตายายของฉันด้วย’
‘ความทรงจำที่ฉันชอบที่นี่คือวัยเด็กของฉัน’ Ebba กล่าวเสริม ‘ช่วงเวลาที่เรามีความสุขร่วมกันเมื่อทั้งครอบครัวอยู่ที่นี่ ฉันใช้เวลาที่นี่มาตั้งแต่อายุได้ 2 ขวบ และความทรงจำของฉันเกี่ยวกับบ้านหลังนี้ช่างแสนพิเศษ ความทรงจำที่ไม่มีวันเลือนหายไป’ นั่นเป็นเรื่องที่เข้าใจได้เมื่อมีบ้านที่พิเศษเช่นนี้
เอ็บบากลัวว่าในอนาคตอันใกล้นี้ เธออาจจะไม่สามารถไปที่เกาะได้ และความคิดนั้นก็บีบหัวใจเธอ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธออาจจะต้องละทิ้งการเยี่ยมบ้านด้วยตัวเอง แต่ความทรงจำและความสุขที่ได้มาจะอยู่กับเธอตลอดไป